Voeren

Voeren

Start :‘s Gravenvoeren

Afstand : 11 km

Bewegwijzering :via de knooppunten van het wandelnetwerk Voeren

GPS : Bezoekerscentrum Voerstreek, Pley 13, ‘s Gravenvoeren

DE ROUTE :

23-22-34-33-32-44-43-50-49-48-91-47-46-29-31-28-24

Als je de parking verlaat stap je naar links (bergafwaarts). Bij het kruispunt beneden ga je naar rechts en recht tegenover

de kerk zie je het Bezoekerscentrum.

Met het Bezoekerscentrum voor je stap je naar rechts. Bij de horecazaak, Café Der Pley, op de hoek staan rechts de

knooppuntborden voor fietsers en wandelaars (ietwat verstopt). Dat is wandelknooppunt 24, dan is het richting 23 dat je moet

volgen recht op het Gasthof Blankthys.

Het stukje Vlaanderen dat we kennen als de gemeente Voeren of als de Voerstreek behoort landschappelijk gezien tot het allermooiste dat onze regio te bieden heeft. Bovendien is de streek begiftigd met allerhande lekkers: een rijke cultuur en geschiedenis, fruit en daarvan afgeleide streekproducten, tradities, aangename herbergen, … Wandelen in Voeren betekent ook klimmen en dalen, maar op dit traject valt dit nogal mee. Je begint op een hoogte van zowat honderd meter boven de zeespiegel en klimt dan naar 205 meter halfweg en dat herhaal je nogmaals in de tweede helft.

Op de route :

--Sint-Lambertuskerk

De bonkige toren in mergelsteen van de Sint-Lambertuskerk dateert nog deels uit de 14de eeuw, maar de rest van het gebouw is van recentere datum; zowat het laatste kwart van de 18de eeuw. Boven het marmeren hoofdaltaar hangt het belangrijkste schilderij van de kerk: “Calvariegroep met Maria Magdalena”. Elders in de kerk vind je enkele fraaie beelden uit de 16de tot de 18de eeuw. Zoals vaak in oudere kerken hoort het oudste onderdeel bij het doopvont; hier is dat een voetstuk uit de 13de eeuw

--“De Swaen”

In de loop der jaren waren diverse activiteiten gebundeld in “De Swaen”,

grotendeels gebouwd in de 18de eeuw. De postkoetsen op weg tussen Luik en

Aken hielden hier halt en wisselden hun paarden, reizigers en andere hongerigen

konden hier ook terecht en er werd aan landbouw gedaan.

-- Natuurreservaat Altenbroek

omvat 160 hectare in ’s Gravenvoeren en daarnaast ook nog 25 hectare in de Nederlandse gemeente Noorbeek. De naam Altenbroek is afkomstig van het kasteeldomein te midden van deze natuurpracht. Een opvallende karakteristiek van het landschap is de aanwezigheid van asymmetrische dalen, waarbij de steile zuidwaarts gerichte ,hellingen veel meer zonlicht ontvangen dan de andere; een verschil dat zich ook uit in de plantengroei. Neem je tijd om op een relatief kleine oppervlakte een grote hoeveelheid aan kleine landschapselementen te ontdekken: holle wegen, houtkanten,

graften, poelen en bronnen, maar ook hoogstam boomgaarden en beekjes.

-- Sint-Martinuskerk

In 1728 werd de huidige Sint-Martinuskerk gebouwd op de plaats waar eerder ook al een kerk stond. Alleen de vrijstaande Romaanse toren van die oudere kerk bleef behouden, maar de nieuwe kerk werd aangebouwd. Barok speelt een hoofdrol in het interieur. Let ook op de mooie gepolychromeerde beelden naast het hoofdaltaar. Aan de voet van de oude kerktoren ligt pastoor Hendrik Veltmans begraven. Naar de grote Vlaamse voorman in de Voerstreek, pastoor Hendrik

Veltmans, werd het Veltmanshuis genoemd, het Vlaams Cultureel Centrum. De

foto dateert van 2011 toen de kerkhofmuur nog beklad was door de taalperikelen. In 2014 is de muur echter gerestaureerd.

--Spoorwegviaduct

Tijdens de Eerste Wereldoorlog gaven de Duitse bezetters opdracht tot aanleg van een spoorlijn tussen Aken en Tongeren. Het meest opvallende kunstwerk op dat traject is dit spoorwegviaduct met een lengte van 250 m, net buiten de dorpskern van SintMartens-Voeren, dat 18 tot 23 meter boven het landschap uitsteekt. Tot dezelfde spoorlijn hoort een 2 km lange tunnel in het gehucht Veurs. Op dit spoortraject reden zowel goederen-) als passagierstreinen, maar deze vorm van openbaar vervoer kende een einde in 1958.

-- Steenboskapel

De Steenboskapel heeft al een lange geschiedenis achter zich. Ze werd halfweg de 19de eeuw gebouwd met opgegraven stenen van een Romeinse villa uit ca. 200 n.Chr. Waarschijnlijk op dezelfde plaats waar toen een tempel stond. De villa zou zeer groot geweest zijn maar daarvan is hier niets meer te zien. Al de waardevolle voorwerpen liggen in het museum ‘Grand Curtius’ te Luik. Deze kapel werd gerestaureerd door de Voerense stichting die alle kapellen en wegkruisen in beheer heeft. Ga zeker eens binnen in de kapel (tussen 9 en 19u.). Binnenin zouden er ook relikwieën bewaard worden, waaronder een stukje van het kruis waaraan Christus stierf, of moeten we dit beschouwen als een legende? Onze ‘local’ was ook niet overtuigd. Hij wist ons wel te vertellen dat het relikwie de reden is waarom deze kapel nog een tweede naam heeft, de Heilig-Kruiskapel.